Rosyjska kopia wz. 93

Niedawno na stronie internetowej rosyjskiego przedsiębiorstwa Kirasa, które mieści się w miejscowości Perm u stóp Uralu, zaprezentowano kompozytowy hełm PS-SzZŻ (nazwa to skrót od rosyjskiego Kulooporny Hełm Ochronny Sztywny). Nie byłoby w tym nic zaskakującego, ale ten model jest… bezlicencyjną kopią polskiego hełmu wz. 93.

Jest to stosunkowo rzadkie zjawisko, aby Rosjanie powielili produkt z Polski, jednak podobieństwo obu konstrukcji jest bezsprzeczne i nieprzypadkowe. Różnice w budowie hełmów polskich i rosyjskich są kosmetyczne. Sprowadzają się do innego zapięcia, użytych materiałów i ich koloru, do odmiennych śrub oraz do sposobu zaczepienia potnika na taśmie obwodowej.

Hełm Kirasa PS-SzZŻ w poprzednim wcieleniu nosił oznaczenie BSz-E (Hełm ochronny – Eksportowy). Nie był on jak dotąd szerzej opisany, w przeciwieństwie do modeli A i S, tworzących inną linię koncepcyjną. Rosyjski hełm nie odbiega budową od polskiego pierwowzoru. Niemal identyczna jest geometria powierzchni bocznej, jak też rozmieszczenie sześciu śrub montażowych utrzymujących wyposażenie wewnętrzne. Tylko dwie śruby mocujące podpinkę są nieznacznie obniżone w stosunku do wz. 93.

W przeciwieństwie do polskiego hełmu produkowanego przez warszawską spółkę Resal, w rosyjskim odpowiedniku nie ma charakterystycznego wgłębienia na palec, ulokowanego pod czołową śrubą montażową. Czerep w tym miejscu jest płaski, jak ma to miejsce w modelu wykonanym przez przedsiębiorstwo Bella z Czosnowa, konkurencyjnego i krótkotrwałego producenta hełmu wz.93. Profil bocznego podcięcia delikatnie zmieniono, nadając mu bardziej płynne przejście z górnej do dolnej krawędzi.

Wyposażenie wewnętrzne hełmu rosyjskiego nie różni się specjalnie od polskiego modelu. Brakuje okrągłej poduszki w szczycie, zasłaniającej wiązanie sznurka ściągającego trzy pętle taśm w kształcie litery A. Wewnątrz rosyjskiego hełmu nie ma też piankowej wykładziny z sześcioma dużymi otworami wentylującymi wnętrze. Osłania ona też głowę przed efektem chwilowego odkształcenia czerepu do wnętrza na skutek uderzenia pocisku lub odłamka.

Podobieństwo zachodzi również w początkowej liczbie rozmiarów. Wz. 93 produkowano na początku z Kevlaru w jednej wielkości, dopiero potem w dwóch: małej o obwodzie głowy do 55 (57) cm i masie 1200 (1350) g i dużej od 56 (58) cm w górę o masie 1330 (1450) g (dane w nawiasach pochodzą z różnego okresu produkcji hełmów). Bella wypuszczała je w dwóch rozmiarach: małym M i dużym D.

Rosyjski odpowiednik jest wytwarzany z włókien aramidowych prasowanych na gorąco. Należy tutaj rozróżnić między Kevlarem i Aramidem, gdyż dawniej ten pierwszy był sprowadzany zza granicy, a dzisiaj Rosjanie opracowali technologię produkcji włókien aramidowych i rozprowadzają je pod własnymi nazwami handlowymi. Czerep PS-SzZŻ jest jeden, z możliwością dopasowania do obwodu głowy 54-60 cm. I na tym można zakończyć porównywanie cech wspólnych.

Rosyjski ma masę 1210 g, w przeciwieństwie do 1400 g w przypadku wz. 93. Przekłada się to na odporność balistyczną, dla odłamka V50 wynosi ponad 550m/s dla PS-SzZŻ i ponad 610-620 m/s dla polskiego modelu. Powierzchnia ochronna hełmu rosyjskiego wynosi 12,4 dm² i jest bardzo zbliżona do wz. 93. Czerep PS-SzZŻ, zgodnie z rosyjską normą GOST RW 8470-004-2011, chroni przed pociskami 9 mm wystrzelonymi z pistoletu PM i jest w I klasie odporności balistycznej Polska osłona zabezpiecza przez 8-g pociskiem 9 mm x 19 wystrzelonym z odległości 5 m i lecącym z prędkością 350 m/s.