LWMMG dla USSOCOM i USMC

11 maja amerykańskie Dowództwo Operacji Specjalnych (US Special Operations Command, USSOCOM) i Korpus Piechoty Morskiej (US Marine Corps, USMC) opublikowały zapytanie dotyczące dostaw 5 tys. karabinów maszynowych, określanych mianem Lightweight Medium Machinegun (LWMMG). Nowa broń wsparcia ma być zasilana taśmowaną amunicją 8,6 mm x 63 (.338 Norma Magnum, 338NM).

8,6-mm karabin maszynowy General Dynamics Lightweight Medium Machine Gun (LWMMG) jest dostosowany do montażu na wszystkich używanych w armii podstawach. Na zdjęciu broń osadzona na trójnogu M192. Zwraca uwagę miękka torba amunicyjna z której podawana jest taśma / Zdjęcie: GDOTS

USSOCOM i USMC szukają amerykańskich producentów, którzy byliby w stanie dostarczyć karabiny maszynowe, lufy wyposażone w tłumiki dźwięku, podstawy trójnożne i wymagane narzędzia i przybory do obsługi i czyszczenia. Zgodnie z wymaganiami, broń miałaby strzelać nabojami 8,6 mm x 63 w łuskach częściowo wykonanych z tworzywa sztucznego. Masa broni bez amunicji, z zamocowaną lufą długości 610 mm nie może przekraczać 10,9 kg. LWMMG ma mieć szybkostrzelność na poziomie 500-600 strz./min. Zasięg do celów obszarowych i pojazdów ma wynosić 2000 m.

Nieprzypadkowo zdjęcia reklamowe nowego karabinu maszynowego General Dynamics Lightweight Medium Machine Gun (LWMMG) przedstawiają broń na tle gór. Specyfika walk w Afganistanie zachęciła producenta do prac nad konstrukcją zasilaną nabojem 8,6 mm x 63 (.338 Norma Magnum) / Zdjęcie: GDOTS

Konstrukcja musi być wyposażona w szybkowymienną lufę, zarówno wyposażoną w tłumik dźwięku, jak i uniwersalne urządzenie wylotowe. Nowy karabin maszynowy ma mieć zestaw szyn montażowych do dołączania dodatkowych akcesoriów, w tym zaawansowanego systemu celowniczego. Standardowym wyposażeniem ma być lekki trójnóg, do prowadzenia ognia na największych dystansach. LWMMG ma być dostosowany do montażu w istniejących chwytach i mocowaniach do karabinów maszynowych M240B/C.

LWMMG planowany jest jako zamiennik karabinów maszynowych M240. W przeciwieństwie do tej konstrukcji, nowa broń ma kolbę o regulowanej długości stopki / Zdjęcie: Remigiusz Wilk

W wymagania USSOCOM i USMC wpisuje się opracowany przez General Dynamics Ordnance and Tactical Systems (GDOTS) karabin maszynowy Lightweight Medium Machine Gun (LWMMG). Broń zadebiutowała w maju 2012 i – jak chcą komandosi i piechota morska – strzela taśmowaną amunicją .338 Norma Magnum. Konstrukcja została opracowana zgodnie z zapotrzebowaniem, jakie pojawiło się po misjach w Afganistanie, gdzie specyfika starć premiowała broń o większym zasięgu.

Nabój .338 Norma Magnum (8,6 mm x 63) powstał w 2008, zaś produkcja rozpoczęła się w rok później w szwedzkiej fabryce Norma, należącej do szwajcarskiego koncernu RUAG. Tak samo, jak w przypadku .338 Lapua Magnum (8,6 mm x 70), celem przyświecającym konstruktorom było stworzenie amunicji precyzyjnej dalekiego zasięgu, przewyższającego 7,62 mm x 51 NATO i dorównującego 12,7 mm x 99. Miała być też bardziej celna od tej ostatniej, a jednocześnie stosowana w broni o znacznie mniejszych gabarytach i masie, niż konstrukcje kalibru 12,7 mm.

Pierwotnie amunicja .338 Norma Magnum przeznaczona była do karabinów snajperskich. Promowano ją jako konkurencję dla .338 Lapua Magnum, w programie USSOCOM nazwanym Precision Sniper Rifle (PSR), który zakończył się zwycięstwem 8 marca 2013 zwycięstwem konstrukcji Remingtona. Komandosi zamówili wówczas 5 150 modułowych karabinów snajperskich Mk 21 Mod 0, które zastępują modele M24, M40 i Mk 13 Mod 0.

W konstrukcji wykorzystano opatentowany przez General Dynamics system SRIA (Short Recoil Impulse Averaging), zmniejszający odrzut i pozwalający na lepsze kontrolowanie broni w ogniu ciągłym / Zdjęcie: Remigiusz Wilk

Tym większym zaskoczeniem była prezentacja karabinu maszynowego do amunicji 8,6 mm x 63. Pierwszy raz poinformowano o tym na zorganizowanej przez NDIA (National Defense Industrial Association) konferencji Joint Armaments Conference for Small Arms, Gun and Missile, and Unconventional and Emerging Armament Systems, która odbyła się w Seattle 14-17 maja 2012.

General Dynamics ujawnił wówczas karabin maszynowy LWMMG przeznaczony do strzelania na dystansie do 2000 m. Pomysł nie jest nowy, bowiem wprowadzeniu amunicji precyzyjnej dalekiego zasięgu .408 CheyTac (10,4 mm x 77) także towarzyszyły informacje o pracach nad bronią wsparcia do tego naboju.

Nabój .338 Norma Magnum (8,6 mm x 63) powstał w 2008. Celem, jak w .338 Lapua Magnum (8,6 mm x 70), było stworzenie amunicji precyzyjnej dalekiego zasięgu, przewyższającym osiągami nabój 7,62 mm x 51 NATO i dorównujący 12,7 mm x 99 / Zdjęcie: Remigiusz Wilk

Tego rodzaju konstrukcja miałaby wypełniać lukę między karabinami maszynowymi do amunicji karabinowej 7,62 mm x 51, a modelami zasilanymi nabojami wielkokalibrowymi 12,7 mm x 99. Zachowując masę i wymiary podobne do pierwszej broni, oferowałaby zasięgi porównywalne z drugą. Oznacza to, że pojedynczy, spieszony żołnierz mógłby przenosić i obsługiwać karabin maszynowy pozwalający na wsparcie na odległości przewyższającej dwa razy typowe konstrukcje kalibru 7,62 mm.

Taka potrzeba pojawiła się w związku z konfliktem w Afganistanie, gdzie bardzo często zdarzały się zasadzki i ostrzeliwanie oddziałów z terenów położonych powyżej i z dystansów przewyższających zasięgiem karabinki automatyczne i maszynowe, na granicy ognia karabinów maszynowych. Stąd w 2011 GDOTS z własnych funduszy rozpoczął prace badawczo-rozwojowe nad bronią wsparcia do naboju 8,6 mm x 63. LWMMG powstał na bazie 12,7-mm wielkokalibrowego karabinu maszynowego XM806 (LW50MG), rozwijanego jako następca Browninga M2HB.

Kładziony jest nacisk na to, że karabin maszynowy GDOTS LWMMG może być wykorzystywany jako erkaem do strzelania z dwójnogiem. Jednak broń będąca w praktyce uniwersalnym karabinem maszynowym będzie równie dobrze, a nawet lepiej, radziła sobie jako uzbrojenie pokładowe, o zasięgu dorównującym wielkokalibrowemu M2HB / Zdjęcie: GDOTS

Broń nazwana roboczo LWMMG to uniwersalny karabin maszynowy o masie 10,9 kg. Jest lżejszy od 12,5-kg ukaemu M240B, używanego przez US Army i nieznacznie cięższy od 10,5-kg M240L. Ten ostatni to wprowadzona pod koniec 2011 odmiany M240 z tytanową komorą zamkową, Nieprzypadkowo LWMMG zaprojektowano tak, aby pod względem wizualnym i obsługowym był do tej konstrukcji bardzo podobny.

Nowy karabin maszynowy rozkłada się na 6 zespołów bez użycia narzędzi. LWMMG Jest przystosowany do montażu na wszystkich używanych w wojsku amerykańskim podstawach, obrotnicach i montażach. W konstrukcji wykorzystano opatentowany przez General Dynamics system SRIA (Short Recoil Impulse Averaging), zmniejszający odrzut i pozwalający na lepsze kontrolowanie broni w ogniu ciągłym. LWMMG jest nieznacznie krótszy od M240B – mierzy 1244 mm zamiast 1263 mm. Równie podobne są długości luf, w pierwszym przypadku 610 mm, w drugim 630 mm. Konstrukcja General Dynamics ma szybkostrzelność 500 strz./min., gdy M240B 750-950 strz./min.

Producent podaje, że 19,44-g pocisk osiąga prędkość wylotową 808 m/s i na dystansie 1000 m jest w stanie skutecznie obezwładnić cel żywy chroniony osłoną balistyczną klasy III NIJ, jak też spenetrować lekko opancerzone pojazdy. Energia kinetyczna pocisku na tym dystansie jest cztery razy większa, niż pocisku naboju 7,62 mm x 51. Zasięg skuteczny LWMMG wynosi 1700 m, a maksymalny 5640 m.