2 czerwca dowództwo NAVAIR (Naval Air Systems Command) poinformowało o rozpoczęciu prób w locie w ramach programu rakietowych pocisków przeciwradarowych o wydłużonym zasięgu AGM-88G AARGM-ER (Advanced Anti-Radiation Guided Missile-Extended Range).

Dzień wcześniej makieta gabarytowo-masowa pocisku odbyła pierwszy lot podwieszona pod skrzydłem samolotu wielozadaniowego F/A-18E Super Hornet z 23. Eskadry Doświadczalnej US Navy (Air Test and Evaluation Squadron 23, VX-23) z bazy lotniczej marynarki wojennej Patuxent River w stanie Maryland.

Podczas lotu próbnego nad poligonem morskim, samolot z podwieszoną makietą pocisku wykonał serię manewrów, mających na celu ocenę integracji oraz cech konstrukcyjnych samego pocisku (w tym jego oporu aerodynamicznego). Próby zostały przeprowadzone w różnych warunkach podczas lotu (Pierwszy Super Hornet Block III, 2020-05-11).

Dyrektor programu Direct and Time Sensitive Strike w NAVAIR, kpt. Mitch Commerford poinformował, że oblot był ważnym elementem w fazie produkcyjno-inżynieryjnej (Engineering & Manufacturing Development, EMD) nowego pocisku, a zebrane dane telemetryczne pozwolą na realizację i rozszerzenie kampanii dalszych prób w locie. Będą kontynuowane aż do osiągnięcia wstępnej gotowości operacyjnej AGM-88G AARGM-ER w roku fiskalnym 2023.

Spółka Northrop Grummanobecnie produkuje pociski AGM-88G AARGM-ER z nowym zespołem napędowym i ulepszoną głowicą bojową, w oparciu o nowo wyprodukowane układy naprowadzania złożone z pasywnego odbiornika sygnałów radarowych, systemu nawigacji satelitarnej i zliczeniowej oraz radaru milimetrowego. Odbywa się to inaczej, niż w przypadku bazowych AGM-88E AARGM, gdzie układ napędowy i głowica bojowa pochodzą ze zmagazynowanych pocisków poprzedniej generacji AGM-88 HARM (High-speed Anti-Radiation Missile) (Tysięczny AGM-86E AARGM, 2019-12-15).

Analiza
US Navy zleciła rozpoczęcie prac nad AARGM-ER w 2016, ale wstępne prace badawczo-rozwojowe ze środków własnych spółka Orbital ATK (obecnie wchodząca w skład Northrop Grumman jako dział Innovation Systems), rozpoczęła jeszcze w 2015.

We wrześniu 2016 zaprezentowano koncepcję i makietę pocisku, który miał otrzymać nowy płatowiec o średnicy 290 mm i silnik strumieniowy z poddźwiękową komorą spalania (ramjet), dzięki któremu zasięg wzrośnie dwukrotnie ze 110 do około 220-250 km. Wzrośnie także prędkość maksymalna. W 2018 i 2019 US Navy udzieliła zamówień na dalsze prace badawczo-rozwojowe.

Nosicielami pocisków AARGM-ER mają być wielozadaniowe F/A-18E/F Super Hornet, walki radioelektronicznej i przełamywania obrony powietrznej EA-18G Growler oraz wielozadaniowe F-35C Lightning II.

Co ciekawe, w styczniu 2020 amerykańskie Siły Powietrzne (US Air Force, USAF) opublikowały zapytanie o informację w sprawie nowego pocisku przeciwradiolokacyjnego dla F-35A o kryptonimie SiAW (Stand-in Attack Weapon). Ma to być broń oparta o zmodyfikowany AARGM-ER. 

18 marca 2019 USAF ogłosiły rozpoczęcie współpracy z US Navy w zakresie dostosowania AARGM-ER do F-35A, publikując projekt budżetu na rok fiskalny 2020, wydzielając na to 163 mln USD (619,3 mln zł). W lipcu tego samego roku Lockheed Martin otrzymał zlecenie na modyfikacje wewnętrznych komór uzbrojenia F-35A (wzmocnienie wręg kadłubowych) z terminem realizacji do lipca 202 (Autonomiczne Growlery, 2020-02-05; Przeciwradiolokacyjny SiAW , 2020-01-16).

W 2018 Northrop Grumman badał także koncepcję integracji pocisków AGM-88E AARGM i  AGM-88G AARGM-ER z naziemnymi wyrzutniami kontenerowymi, które mogłyby zostać rozmieszczone w kontenerach standardowych ISO.